Προκαταρτικόν Πρωτόκολλον μεταξύ Ελλάδος και
Σερβίας
περί συνάψεως συμμαχίας
Η Αυτού Εξοχότης ο Κος Λάμπρος Α. Κορομηλάς, Υπουργός επί
των Εξωτερικών της Ελλάδος και η Αυτού Εξοχότης ο Κος Mathias Boschkovitsch,
Πρεσβευτής της Σερβίας εν Αθήναις, ενεργούντες εν ονόματι των Κυβερνήσεών των
και συμφώνως προς τας οδηγίας ας κατέχουσι, συνήλθον εις Συνδιάσκεψιν και
συνεφώνησαν τα εξής:
1ον) Αι Κυβερνήσεις της Ελλάδος και της Σερβίας
αναλαμβάνουσι την υποχρέωσιν να συνομολογήσωσι και υπογράψωσι συνθήκην φιλίας
και συμμαχίας αμυντικής εντός προθεσμίας είκοσιν ημερών από της υπογραφής της
παρούσης πράξεως.
2ον) Εν τη Συνθήκη ταύτη θέλει συνομολογηθή ότι αι δύο
κυνερνήσεις θα παράσχωσι αμοιβαίαν βοήθειαν, όπως η Ελλάς και η Σερβία
αποκτήσωσι κοινά σύνορα δυτικώς του ποταμού Αξιού (Βαρδάρ) και ότι η οροθέτησις
των νέων συνόρων θα κανονισθή κατ' αρχήν επί τη βάσει της πραγματικής κατοχής.
Η γενική διεύθυνσις της των συνόρων τούτων γραμμής έσται η
ακόλουθος.
Αρχομένη από της οροσειράς Καμένα Πλανίνα (Κάμνα), η οποία καθορίζει
το Άνω Σκούμπι νοτιοδυτικώς της Λίμνης Οχρίδος, η συνοριακή γραμμή θα
παρακάμπτη την λίμνην ταύτην νοτίως, θα συναντά την δυτικήν όχθην της λίμνης
Πρέσπας εις το χωρίον Κούσκο, και διασχίζουσα την λίμνην ταύτην θα φθάνη εις
Δόλνι Δούλπιανι επί της ανατολικής όχθης. Eκείθεν θα διέρχηται προς ανατολάς
παρά το Ραχμανλή, θα ακολουθή την γραμμήν του διαχωρισμού των υδάτων μεταξύ του
ποταμού Εριγώνος (Τσέρνα) και της Μογλενίτσας και θα καταλήγη εις τον ποταμόν
Αξιόν (Βαρδάρι) περί τα τρία χιλιόμετρα νοτίως της Γευγελής.
Η Ελληνοβουργαρική ως και η Σερβοβουλγαρική συνοριακή γραμμή
θέλουσι καθορισθή επί τη βάσει της αρχής της πραγματικής κατοχής και της
ισορροπίας μεταξύ των τριών κρατών.
Η Σερβική συνοριακή γραμμή βορείως της Γευγελής θα ακολουθή
τον ποταμόν Αξιόν (Βαρδάρι) μέχρι της συμβολής του ποταμού Μπρεγκαλνίτσα το
οποίον και θα ανέρχηται προς σημείόν τι των παλαιών Τουρκοβουλγαρικών συνόρων.
Η Ελληνοβουλγαρική συνοριακή γραμμή θα διέρχηται νοτίως του
Κιλκίς, βορείως της Νιγρίτας, διά του Όρλιακο, και εκείθεν, διά της λίμνης του
Αχινού (Ταχινού) και του ποταμού Αγγίτου (Αγγίστα), θα κατέρχηται προς την
θάλασσαν ολίγον τι ανατολικώτερον του λιμένος Ελευθερών.
Όλαι αι συνοριακαί γραμμαί θα καθορισθώσιν λεπτομερέστερον
και θα περιληφθώσιν εν των κειμένω της προμνημονευθείσης Συνθήκης συμμαχίας.
3ον) Αι Κυβερνήσεις της Ελλάδος και Σερβίας αναλαμβάνουσι
την υποχρέωσιν αν ακολουθήσωσι την αυτήν πορείαν και να παράσχωσι αλλήλαις
σταθεράν βοήθειαν κατά τας διαπραγματεύσεις αίτινες θα αρχίσωσι διά την
διανομήν των εδαφών των παραχωρηθέντων υπό της Τουρκίας, να υποστηρίξωσι δε
αμοιβαίως τα ως ανωτέρω καθορισθέντα σύνορα μεταξύ Ελλάδος και Σερβίας, Ελλάδος
και Βουλγαρίας, Σερβίας και Βουλγαρίας.
4ον) Εν περιπτώσει καθ' ην θα εγεννάτο διαφωνία τις μετά της
Βουλγαρίας, καθ'όσον αφορά εις τα ανωτέρω ορισθέντα σύνορα, πας δε φιλικός
διακανονισμός καθίστατο αδύνατος, αι Κυβερνήσεις Ελλάδος και Σερβίας
επιφυλάσσονται να προτείνωσιν από κοινού και εκ συμφώνου εις την Βουλγαρίαν,
όπως η διαφορά υποβληθή εις μεσολάβησιν ή διαιτησίαν. Εν περιπτώσει καθ' ην η
Βουλγαρία ηρνείτο να αποδεχθή τον τρόπον τούτον του ειρηνικού διακανονισμού και
ελάμβανε στάσιν απειλητικήν, ή επεχείρει να επιβάλη τας αξιώσεις της διά της
βίας, αι δύο Κυβερνήσεις αναλαμβάνουσι την υποχρέωσιν, προς εξασφάλισιν της
ακεραιότητος των κτήσεών των, να παράσχωσιν αλλήλαις στρατιωτικήν βοήθειαν και
να συνομολογήσωσιν ειρήνην μόνον από κοινού και εκ συμφώνου.
5ον) Στρατιωτική σύμβασις θέλει συνομολογηθή εντός
βραχυτάτης προθεσμίας προς προετοιμασίαν και εξασφάλισιν των αναγκαίων
αμυντικών μέσων διά την περίπτωσιν καθ'ην το εν εκ των δύο κρατών, άνευ
προκλήσεως εκ μέρους του, ήθελεν υποστή επίθεσιν υπό τρίτης δυνάμεως.
6ον) (Άσχετον)
7ον) Η Ελληνική Κυβέρνησις αναλαμβάνει την υποχρέωσιν να παράσχη πάσας τας ευκολίας και εγγυηθή επί μίαν πεντηκονταετίαν διά την πλήρην ελευθερίαν του εξαγωγικού και εισαγωγικού σερβικού εμπορίου διά του λιμένος της Θεσσαλονίκης και διά των από Θεσσαλονίκης εις Σκόπια και Μοναστήριον σιδηροδρομικών γραμμών.
8ον) Η παρούσα πράξις θέλει τηρηθή αυστηρώς μυστική.
Εγένετο εις διπλούν.
Εν Αθήναις τη 22α Απριλίου 1913.
Ο ΥΠΕΞ της Ελλάδος Ο Πρεσβευτής της Σερβίας
Υπουργός
Λ.Α. Κορομηλάς Μ. Boschkovitsch
Η Α.Μ. ο Βασιλεύς των Ελλήνων και η Α.Μ. ο Βασιλεύς της
Σερβίας θεωρούντες ότι έχουσι καθήκον να απαγρυπνώσιν επί της ασφαλείας των
λαών των και επί της ησυχίας των βασιλείων των, θεωρούντες επιπλέον, εν τη
σταθερά αυτών επιθυμία προς διατήρησιν ειρήνης διαρκούς εν τη Βαλκανική
Χερσονήσω, ότι το λυσιτελέστερον μέσον προς τούτο είναι να συνδεθώσι διά στενής
αμυντικής συμμαχίας.
Απεφάσισαν να συνομολογήσωσι συμμαχίαν ειρήνης, φιλίας και
αμοιβαίας προστασίας, υποσχόμενοι αλλήλοις όπως ουδέποτε δώσωσιν έννοιαν
επιθετικήν εις την καθαρώς αμυντικής συμφωνίαν των, και επί τω σκοπώ τούτω
διώρισαν ως πληρεξουσίους των:
Η Α.Μ. ο Βασιλεύς των Ελλήνων τον Κον Ιωάννην
Αλεξανδρόπουλον, Πρεσβευτήν Αυτού εν Βελιγραδίω, ταξιάρχην του Βασιλικού
Τάγματος του Σωτήρος, Ανώτερον Ταξιάρχην του Βασιλικού Τάγματος του Τακόβου.
Η Α.Μ. ο Βασιλεύς της Σερβίας τον Κον Mathias Boschkovitsch,
Πρεσβευτήν Αυτού εν Αθήναις, Ανώτερον Ταξιάρχην του Βασιλικού Τάγματος του
Σωτήρος.
Οίτινες, αφού αντήλλαξαν τα πληρεξούσια αυτών έγγραφα,
ευρεθέντα εν τάξει, συνεφώνησαν σήμερον τα εξής:
1ον) Τα δύο Υψηλά Συμβαλλόμενα Μέρη συνομολογούσιν ρητώς
αμοιβαίαν εγγύησιν των κτήσεών των και αναλαμβάνουσι την υποχρέωσιν, εν
περιπτώσει καθ'ην, παρά πάσαν ελπίδα, το εν εκ των δύο βασίλειον ήθελεν υποστή
επίθεσιν άνευ ουδεμιάς εκ μέρους του προκλήσεως, όπως παράσχωσιν αμέσως
βοήθειαν δι'όλων των ενόπλων δυνάμεών των, συνομολογήσωσι δ' ακολούθως ειρήνην
μόνον από κοινού και εκ συμφώνου.
2ον) Κατά την διανομήν των εδαφών της ευρωπαϊκής Τουρκίας,
άτινα μετά το πέρας του παρόντος πολέμου θέλουσιν εκχωρηθεί εις τα βαλκανικά
Κράτη διά της μετά του Οθωμανικού κράτους συνθήκης περί ειρήνης,τα δύο Υψηλά
Συμβαλλόμενα Μέρη αναλαμβάνουσι την υποχρέωσιν εις ουδεμίαν έλθωσιν ιδιατέραν
συνεννόησιν μετά της Βουλγαρίας, όπως παρέχωσιν προς άλληλα σταθεράν βοήθειαν
και όπως ενεργώσι πάντοτε εκ συμφώνου, υποστηρίζονταν αμοιβαίως τα εδαφικάς
αυτών διεκδικήσεις και τας κάτωθι καθοριζομένας οροθετικάς γραμμάς.
3ον) Τα δύο Υψηλά Συμβαλλόμενα Μέρη, θεωρούντα ότι είναι
συμφέρον ζωτικόν των βασιλείων των όπως ουδέν έτερον κράτος παρεμβληθεί μεταξύ
των οικείων αυτών κτήσεων προς δυσμάς του ποταμού Αξιού (Βαρδάρι) δηλούσιν ότι
θα συνδράμωσιν άλληλα ίνα η Ελλάς και η Σερβία αποκτήσωσιν κοινήν συνοριακήν
γραμμήν.
Η συνοριακή αύτη γραμμή, βασιζομένη επί της αρχής της
πραγματικής κατοχής, θα αναχωρηθεί από της υψηλοτέρας κορυφής της οροσειράς
Κάμνα, καθορίζουσα το λεκανοπέδιον του Άνω Σκούμπι, θα παρακάμπτη την λίμνην
της Αχρίδος (Οχρίδος) θα συναντά την δυτικήν όχθην της λίμνης Πρέσπας, εις το
χωρίον Κούσκο, και την ανατολικήν όχθην, εις το Κάτω Δούπλιανι (Δόλνι
Δούπλιανι) θα διέρχηται πλησίον του Ραχμανλί, θα ακολουθή την γραμμήν του
διαχωρισμού των υδάτων μεταξύ του ποταμού Εριγώνος (Τσερνας) και της
Μογγλενίτσας και θα καταλήγη εις τον ποταμόν Αξιόν (Βαρδάρι) εις απόστασιν
τριών περίπου χιλιομέτρων προς νότον της Γευγελής συμφώνως προς την γραμμήν την
καθοριζομένην εν λεπτομερεία εν τω υπ. αρ. 1 Παραρτήματι της παρούσης συνθήκης.
4ον) Τα δύο Υψηλά Συμβαλλόμενα Μέρη συνομολογούσιν ότι αι
συνοριακαί γραμμαί, ελληνοβουλγαρική και σερβοβουλγαρική, θέλουσι καθορισθή επί
τη βάσει της αρχής της παραγματικής κατοχής και της ισορροπίας μεταξύ των τριών
Κρατών, ως έπεται:
Η ανατολική σερβική συνοριακή γραμμή θα ακολουθή από της
Γευγελής τον ρουν του ποταμού Αξιού (Βαρδάρ) μέχρι της συμβολής του
Βοζίνια-Ντερέ, θα ανέρχηται τον ποταμόν τούτον και, διερχομένη διά των
υψομέτρων 120, 350, 754, 895, 571, και των ποταμών Κρίβα Λακαβίτσα,
Μπρεγάλνιτσα και Ζλετόφσκα, θα διευθύνηται προς σημείόν τι των παλαιών
τουρκοβουλγαρικών συνόρων επί της Οζογγόφσκας Πλάνινας, υψόμετρον 2225,
συμφώνως προς την γραμμήν την καθοριζομένην εν λεπτομερεία εν τω υπ' αριθ. 2
Παραρτήματι της παρούσης Συνθήκης.
Η προς την Βουλγαρίαν ελληνική συνοριακή γραμμή θα αφήνη εις
την Ελλάδα επί της αριστεράς όχθης του Αξιού (Βαρδάρ) τα υπό των ελληνικών και
σερβικών στρατευμάτων κατεχόμενα εδάφη απέναντι της Γευγελής και του Δαβιδόβου
μέχρι του όρους Μπέλες και της λίμνης Δοϊράνης, ακολούθως διερχομένη προς νότον
του Κιλκίς, θα διασχίζη τον ποταμόν Στρυμόνα βορείως της γεφύρας Όρλιακο και θα
κατευθήνηται διά της λίμνης του Αχινού (Ταχινού) και του ποταμού Αγγίτου
(Αγγίστα) εις την θάλασσαν, ολίγον τι προς ανατολάς του κόλπου των Ελευθερών,
συμφώνως προς την γραμμήν την καθοριζομένην εν λεπτομερεία εν των υπ'αριθ. 3
Παραρτήματι της παρούσης Συνθήκης.
5ον) Εν περιπτώσει καθ'ην εγεννάτο διαφωνία τις μετά της
Βουλγαρίας, καθ' όσον αφορά εις τας ως άνω καθοριζομένας συνοριακάς γραμμάς,
πάσα δε φιλική διευθέτησις καθίστατο αδύνατος, τα δύο Υψηλά Συμβαλλόμενα Μέρη
επιφυλάσσονται να προτείνωσι από κοινού και εκ συμφώνου εις την Βουλγαρίαν,
όπως η διαφορά υποβληθή εις την μεσολάβησιν ή την διαιτησίαν των ηγεμόνων των
Δυνάμεων της Τριπλής Συνεννοήσεως ή των Αρχηγών άλλων Κατών. Εν περιπτώσει καθ'
ην η Βουλγαρίαηρνείτο να αποδεχθή τον τρόπον τούτον του ειρηνικού διακανονισμού
και ελάμβανε στάσιν απειλητικήν εναντίον ενός εκ των δύο Βασιλείων, ή επεχείρει
να επιβάλη τας αξιώσεις της διά της βίας, τα δύο Υψηλά Συμβαλλόμενα Μέρη
αναλαμβάνουσιν επισήμως την υποχρέωσιν να παράσχωσιν αλλήλοις βοήθειαν διά του
συνόλου των δυνάμεών των και να συνομολογήσωσιν ακολούθως ειρήνην μόνον από
κοινού και εκ συμφώνου.
6ον) Προς προετοιμασίαν και εξασφάλισιν των στρατιωτικών
μέτρων αμύνης θέλει σνομολογηθή σύμβασις στρατιωτική εντός βραχυτάτης δυνατής
προθεσμίας από της υπογραφής της παρούσης Συνθήκης.
7ον) Η Α.Μ. ο Βασιλεύς των Ελλήνων αναλαμβάνει την
υποχρέωσιν όπως η Κυβέρνησίς του παράσχη πάσας τας αναγκαίας ευκολίας και
εγγυηθή επί μίαν πεντηκονταετίαν διά την πλήρη ελευθερίαν του εξαγωγικού και
εισαγωγικού σερβικού εμπορίου διά του λιμένος της Θεσσαλονίκης και διά των από
Θεσσαλονίκης εις Σκόπια και Μοναστήριον σιδηροδρομικών γραμμών.
Η ελευθερία αύτη έσται ως οίόν τε ευρυτέρα, αρκεί μόνον να
συμβιβάζηται προς την πλήρη και ολοκληρωτικής νεάσκησιν της ελληνικής
κυριαρχίας.
Ειδική σύμβασις θέλει συνομολογηθή μεταξύ των δύο Υψηλών
Συμβαλλομένων Μερών εντός ενός έτους από σήμερον προς διακανονισμόν των
λεπτομερειών της εφαρμογής του παρόντος άρθρου.
8ον) Τα δύο Υψηλά Συμβαλλόμενα Μέρη συνομολογούσιν όπως, άμα
τω οριστικώ διακανονισμώ πάντων των εκ του παρόντος πολέμου απορρεόντων
ζητημάτων, τα Γενικά Επιτελεία των δύο στρατών συνεννοηθώσι προς τον σκοπόν να
διακανονίσωσι παραλλήλως την αύξησιν των στρατιωτικών δυνάμεων εκάστου Κράτους.
9ον) Τα δύο Υψηλά Συμβαλλόμενα Μέρη συνομολογούσι προσέτι
όπως, άμα τω οριστικώ διακανονισμώ πάντων των εκ του παρόντος πολέμου
απορρεόντων ζητημάτων, προβώσιν από κοινού και εκ συμφώνου εις την μελέτην
σχεδίου τελωνιακής συμβάσεως προς στενωτέραν σύσφιγξιν των εμπορικών και
οικονομικών σχέσεων των δύο Χωρών.
10) Η ισχύς της παρούσης Συνθήκης άρξεται άμα τη υπογραφή
αυτής, δεν δύναται δε αύτη να καταγγελθή προ της παρελεύσεως δεκαετίας. Η προς
παύσιν της ισχύος αυτής πρόθεσις δέον να κοινοποιηθή εξ μήνας πρότερον παρά του
ενός των δύο Υψηλών Συμβαλλομένων Μερών προς το έτερον, παραλειπομένου δε
τούτου, η συμφωνία θα εξακολουθήση δεσμεύουσα τα δύο Κράτη μέχρι της
παρελεύσεως ενός έτους από της ημέρας της καταγγελίας.
11) Η παρούσα Συνθήκη τηρηθήσεται αυστηρώς μυστική. Δεν
δύναται να ανακοινωθή, είτε εξ ολοκλήρου είτε εν μέρει, εις άλλην τινά Δύναμιν,
ειμή τη συγκαταθέσει των δύο Υψηλών Συμβαλλομένων Μερών.
Επικυρωθήσεται δε όσον ένεστι τάχιστα και οι επικυρώσεις
ανταλλαγήσονται ειν Αθήναις.
Εις πίστωσιν οι οικείοι πληρεξούσιοι υπέγραψαν την παρούσαν
Συνθήκην και επέθηκαν τας σφραγίδας αυτών.
Εγένετο εν Θεσσαλονίκη εις
διπλούν τη 19η Μαϊου 1913.
της 19ης Μαΐου 1913
Η Α.Μ. ο Βασιλεύς των Ελλήνων και η Α.Μ. ο Βασιλεύς της
Σερβίας, επιθυμούντες να συμπληρώσωσι την μεταξύ του Βασιλείου της Ελλάδος και
του Βασιλείου της Σερβίας συνομολογηθείσαν Συνθήκην συμμαχίας διά συμβάσεως
στρατιωτικής, διώρισαν προς τον σκοπόν τούτον ως πληρεξουσίους των:
........................
οίτινες ανακοινωσαντες προς αλλήλους τα πληρεξούσια αυτών,
ευρεθέντα εν τάξει, συνεφώνησαν τα επόμενα:
Εν περιπτώσει πολέμου μεταξύ του ενός των Συμμάχων Κρατών
και τρίτης Δυνάμεως, εκραγέντος υπό τας περιστάσεις τας προβλεπομένας υπό της
μεταξύ Ελλάδος και Σερβίας Συνθήκης συμμαχίας, ή εν περιπτώσει επιθέσεως
εξαπίνης σημαντικών δυνάμεων δύο μεραρχιών κατ' ελάχιστον - του βουλγαρικού
στρατού εναντίον του ελληνικού ή του σερβικού στρατού, τα δύο Κράτη Ελλάς και
Σερβία υπόσχονται προς άλληλα αμοιβαίαν στρατιωτικήν υποστήριξιν, η μεν Ελλάς
δι'όλων αυτής των κατά ξηράν και θάλασσαν δυνάμεων, η δε Σερβία δι' όλων των
κατά ξηράν δυνάμεών της.
Κατά την έναρξιν των εχθροπραξιών, εις οιανδήποτε στιγμήν
και αν αρχίσωσιν αύται, η Ελλάς υποχρεούται να έχη στρατόν εξ ενενήκοντα
χιλιάδων μαχητών, συγκεντρωμένων μεταξύ του όρους Παγγαίου, της Θεσσαλονίκης
και της Γουμενίτσης, η δε Σερβία στρατόν εξ εκατόν πεντήκοντα χιλιάδων μαχητών,
συγκεντρωμένον εν ταις περιφερείαις Γευγελής, Βελεσσών (Κιοπρουλού),
Κουμανόβου, Πιρότ. Επί πλέον η Ελλάς υποχρεούται να έχη συγχρόνως τον στόλον
της εν τω Αιγαίω έτοιμον προς ενέργειαν.
Τα δύο Κράτη υποχρεούνται να μεταφέρωσιν εις την ζώνην των
επιχειρήσεων τας υπολοίπους στρατιωτικάς αυτών δυνάμεις, ευθύς ως αύται θα
καθίστανται διαθέσιμοι.
Δεν επιτρέπεται ελάττωσις των εν τω άρθρω 2 αναφερομένων
δυνάμεων, είτε δι' αποστρατεύσεως, είτε δι' αποστολής στρατευμάτων αλλαχού,
πλην μόνον κατόπιν εγγράφου συμφωνίας των Γενικών Επιτελείων των στρατών των
δύο Συμμάχων Κρατών. Αλλ' εάν η Ελλάς εν τη προβλεπομένη υπό του άρθρου 1
περιπτώσει ευρίσκετο συγχρόνως εις την ανάγκην να αμυνθή εναντίον επιθέσεως
άλλης, ή της Βουλγαρίας, Δυνάμεως, θα υποχρεούται να σπεύση εις βοήθειαν της
Σερβίας, προσβαλλομένης υπό της Βουλγαρίας δι' αριθμού στρατευμάτων
καθοριζομένου διά κοινής συμφωνίας εν δέοντι χρόνω μεταξύ των δύο Γενικών
Επιτελείων, αναλόγως της στρατιωτικής καταστάσεως και λαμβανομένης υπ'όψιν της
ασφαλείας του εδάφους του Βασιλείου της Ελλάδος.
Τανάπαλιν, εάν η Σερβία ευρίσκετο εις την ανάγκην να αμυνθή
εναντίον επιθέσεως άλλης, ή της Βουλγαρίας, Δυνάμεως, θα υποχρεούται να σπεύση
εις βοήθειαν της Ελλάδος, προσβαλλομένης υπό της Βουλγαρίας, δι' αριθμού
στρατευμάτων καθοριζομένου διά κοινής συμφωνίας εν δέοντι χρόνω μεταξύ των δύο
Γενικών Επιτελείων, αναλόγως της στρατιωτικής καταστάσεως και λαμβανομένης υπ'
όψιν της ασφαλείας του εδάφους του Βασιλείου της Σερβίας.
Εν περιπτώσει καθ' ην το εν των δύο συμβαλλομένων Μερών
εκήρυττε τον πόλεμον της Βουλγαρίας ή εναντίον άλλης Δυνάμεως άνευ προηγουμένης
συμφωνίας ή συναινέσεως του ετέρου συμβαλλομένου Μέρους, τούτο θέλει απαλλαγή
των υπό των άρθρων 1 και 2 της παρούσης Συμβάσεως επιβαλλομένων υποχρεώσεων.
Αλλ' οφείλει να τηρήση ευμενή ουδετερότητα προς τον σύμμαχόν του καθ'όλην την
διάρκειαν του πολέμου και θέλει υπέχη την υποχρέωσιν να επιστρατεύση αμέσως, η
μεν Ελλάς τουλάχιστον τεσσαράκοντα χιλιάδας μαχητών, επί του εδάφους του, κατά
τρόπον ώστε να προστατεύση την ουδετερότητά του και συνεπώς την ελευθερίαν των
κινήσεων του συμμαχικού στρατού.
Αι εναντίον της Βουλγαρίας στρατιωτικαί επιχειρήσεις θα
βασίζωνται επί κοινού σχεδίου επιχειρήσεων. Το σχέδιον τούτο των επιχειρήσεων
θα καταστρωθή υπό των οικείων Γενικών Επιτελείων των δύο Κρατών ή υπό των
αντιπροσώπων αυτών' δύναται δε να μεταρρυθμισθή βραδύτερον συνεπεία μεταβολής
της στρατιωτικής καταστάσεως, διά κοινής εγγράφου συμφωνίας των δύο Γενικών
Επιτελείων.
Μετά την έναρξιν των εχθροπραξιών, οιαδήποτε και αν η πορεία
των στρατιωτικών επιχειρήσεων και οιαδήποτε και αν ώσι τα μέρη, δι' ων κατά την
διάρκειαν των στρατιωτικών επιχειρήσεων διέρχονται τα στρατεύματα του ενός ή
του ετέρου των συμμάχων Κρατών, και οιαιδήποτε και αν ώσιν αι πόλεις, τα χωρία
ή αι θέσεις, αίτινες θέλουσι καταληφθή υπό των εν λόγω στρατευμάτων χαριν
στρατιωτικών αναγκών, η οριστική κατοχή της χώρας της κειμένης πέραν της μεταξύ
Ελλάδος και Σερβίας αφ' ενός και Βουλγαρίας αφ' ετέρου συνοριακής γραμμής της
προβλεπομένης υπό της ελληνοσερβικής Συνθήκης συμμαχίας, ης η παρούσα Σύμβασις
αποτελεί συμπλήρωμα, ακανονίζεται ως εξής:
Η Ελλάς δικαιούται να καταλάβη οριστικώς και να προσαρτήση
την χώραν την κειμένην νοτίως και ανατολικώς της γραμμής, ήτις, αναχωρούσα εκ
σημείου επί του Αξιού (Βαρδάρ) κειμένου αμέσως προς βορράν του Σεχόβου,
διέρχεται μεταξύ των χωρίων Βογοροδίτσα και Ματσικοβον, είτα διά της
κορυφογραμμής μεταξύ των χωρίων Σελεμλή και Δαουτλή, διευθύνεται προς τα
υψόμετρα 535, 227, διασχίζει την λίμνην νκατευθυνομένη προς το υψόμετρον 208
και ακολούθως προς τα υψόμετρα 397, 1594, κορυφογραμμήν του όρους Μπέλες,
κορυφήν 1800 μ. βορειοδυτικώς του Καράκιοϊ, μέχρι του υψομέτρου 2194 (Περελίκ).
Η Σερβία δικαιούται να καταλάβη οριστικώς και να προσαρτήση
την χώραν κειμένην βορείως και βορειοδυτικώς της ειρημένης γραμμής.
Η Ελλάς στέργει όπως η Σερβία καταλάβη εδαφικήν ζώνην
πλάτους δέκα χιλιομέτρων επί της αριστεράς όχθης του Νέστου (Μέστα-Καρασού),
βορείως της Ξάνθης και ανατολικώς του Μπουρού-Γκιολού. Η Σερβία αφ' ετέρου
υποχρεούται να επιτρέψη ελευθερίαν διόδου εις την Ελλάδα διά μέσου της ζώνης
ταύτης και δηλοί ότι αναγνωρίζει την ελληνική επιρροήν εφ' όλου του εδάφους του
κειμένου προς ανατολάς της ζώνης ταύτης και αναγνωρίζει ότι ουδεμίαν έχει
επ'αυτού αξίωσιν.
Εάν κατά την διάρκειαν των στρατιωτικών επιχειρήσεων ο εις εκ των δύο στρατών καταλάβη μέρος της χώρας, πόλεις ή χωρία, κείμενα εν τη ζώνη, ήτις δέον να καταληφθή υπό του ετέρου στρατού, οφείλει να εκκενώση ταύτα ευθύς ως ήθελεν αιτήση τούτο ο στρατός, όστις, συμφώνως προς το προηγούμενον εδάφιον, έχει το δικαίωμα της κατοχής αυτών.
Των στρατιωτικών επιχειρήσεων των συμμάχων στρατών Ελλάδος
και Σερβίας εχουσών ως τελικόν σκοπόν την καταστροφήν των στρατιωτικών δυνάμεων
της Βουλγαρίας, εάν ο εις εκ των δύο στρατών αδυνατή να επιτύχη τον σκοπόν τούτον
επί το ιδίου αυτού θεάτρου επιχειρήσεων, υποχρεούται να δεχθή την βοήθειαν του
ετέρου στρατού επί του αυτού θεάτρου επιχειρήσεων. Αλλ' ο στρατός, όστις
επέτυχε τον σκοπόν τούτον εν τω ιδίω αυτού θεάτρω επιχειρήσεων, υποχρεούται να
προσδράμη εις βοήθειαν το ετέρου, ανεξαρτήτως αν η βοήθεια αύτη ήθελεν ή μη
αιτηθή, ίνα ούτω διά κοινής ενεργείας των δύο συμμάχων στρατών εξαναγκασθή η
Βουλγαρία να υποκύψη εις τους επιβληθησομένους υπό των δύο συμμάχων Κρατών
όρους και συνάψη ειρήνην.
Ουδέτερος των δύο συμμάχων στρατών δύναται να συνάψη
ανακωχήν διαρκείας πλέον των 24 ωρών ή να αναστείλη σιωπηρώς τας εχθροπραξίας.
Ανακωχή διαρκείας μακροτέρας των 24 ωρών δύναται να συναφθή
μόνον κατόπιν εγγράφου κοινής συμφωνίας των δύο συμμάχων Κρατών, εν τη οποία δέον
να καθορισθώσι συγχρόνως οι όροι της ανακωχής.
Τα συμμαχικά στρατεύματα θα απολαύωσιν αμοιβαίως, το εν επί
του εδάφους του ετέρου συμβαλλομένου Μέρους, όλων των δικαιωμάτων και προνομίων
των απονεμομένων εις τα στρατεύματα της χώρας (εθνικά) υπό των εν ισχύϊ νόμων
και διαταγμάτων, εξαιρέσει των επιτάξεων, καθ'όσον αφορά εις την συντήρησιν εν
γένει, τον ανεφοδιασμόν, την υγειονομικήν υπηρεσίαν, τας μεταφοράς παντός
υλικού και των προμηθειών των προωρισμένων προς χρήσιν των στρατευμάτων. Προς
τον σκοπόν τούτον αι στρατιωτικαί και πολιτικαί Αρχαί των δύο συμβαλλομένων
Μερών υποχρεούνται να παράσχωσι πάσαν συνδρομήν και υπηρεσίαν αιτουμένην υπό
των συμμαχικών στρατευμάτων.
Η πληρωμή των γενομένων αγορών διά τας ανάγκας του στρατού
του ενός εκ των δύο συμμάχων Κρατών, ευρισκομένου επί του εδάφους του ετέρου,
δέον να γίνηται τακτικώς τοις μετρητοίς, κατά τας αγοραίας τιμάς. Η πληρωμή
δύναται εξαιρετικώς να γίνη διά γραμματίων εις την διάθεσιν του συμμαχικού
στρατού, επί τη αιτήσει του, υπό των αρμοδίων Αρχών του ετέρου συμμάχου.
Η τρέχουσα τιμή του ελληνικού και του σερβικού μεταλλικού
νομίσματος ή χαρτονομίσματος θα καθορισθή διά κοινής συμφωνίας υπό των δύο
συμμάχων Κυβερνήσεων. Εννοείται ότι επί των εδαφών άτινα αφηρέθησαν από του
εχθρού και κατέχονται υπό των συμμαχικών στρατών, τα δύο συμβαλλόμενα μέρη
απολαύουσι, ακθ'όσον αφορά εις την συντήρησιν και τον ανεφοδιασμόν των
στρατευμάτων των, των υπό του δικαίου του πολέμου αναγνωριζομένων δικαιωμάτων.
Εκάτερος των συμμαχικών στρατών απολαύει των προνομίων
τούτων μόνον επί του εδάφους, το οποίον ανήκει εις την ιδίαν αυτού ζώνην
κατοχής, ως αύτη καθορίζεται εν τω άρθρω 6 της παρούσης συμβάσεως. Τα έξοδα
μεταφορών των στρατευμάτων, παντός αναγκαίου υλικού εν γένει, των λαφύρων
πολέμου κλπ. διά των σιδηροδρόμων ή διά των πλοίων, θέλουσι βαρύνει εκείνο των
συμβαλλομένων Κρατών, επί του εδάφους του οποίου αι μεταφοραί αύται ήθελον
διενεργηθή.
Τα λάφυρα πολέμου ανήκουσιν εις τον λαμβάνοντα αυτά
συμμαχικόν στρατόν.
Εν περιπτώσει καθ' ην τα λάφυρα εν κοινή των συμμαχικών
στρατευμάτων μάχη επί του αυτού πεδίου μάχης, θα διανεμηθώσν αναλόγως του
αριθμού των μαχητών των δύο στρατών, οίτινες συμμετέσχον εις την μάχην.
Η παρούσα Σύμβασις ισχύει εφ'όσον παραμένει εν ισχύϊ και η
μεταξύ Ελλάδος και Σερβίας Συνθήκη συμμαχίας, ης αποτελεί συμπλήρωμα.
Το άρθρον 2 της παρούσης Συμβάσεως δύναται να τροποποιηθή
δια κοινής εγγράφου συμφωνίας των Γενικών επιτελείων των οικείων δύο Κρατών,
μετά την λήξιν της παρούσης κρίσεως και αφ' ου διαταχθή η αποστράτευσις.
Η ισχύς της παρούσης συμβάσεως άρχεται αφ' ης ημέρας τύχη
της επικυρώσεως των Αυτών Μεγαλειοτήτων του Βασιλέως των Ελλήνων και του
Βασιλέως των Σέρβων, ή της των οικείων Κυβερνήσεων των συμμάχων Κρατών.
Εις πίστωσιν η παρούσα Σύμβασις υπεγράφη υπό των
πληρεξουσίων.
Εγένετο εις διπλούν εν
Θεσσαλονίκη τη 19η Μαΐου 1913.