Συνθήκη Φιλίας και Συμμαχίας μεταξύ των Βασιλείων
της Βουλγαρίας και της Σερβίας

 

Η Α. Μ. ο Φερδινάνδος Α΄ Βασιλεύς των Βουλγάρων και η Α.Μ. ο Πέτρος Α΄ Βασιλεύς της Σερβίας, πεπεισμένοι περί της κοινότητος των συμφερόντων και της ομοιότητος των τυχών των δύο κρατών και των δύο αδελφών λαών, Βουλγαρικού και Σερβικού, και αποφασισμένοι να υπερασπίσωσι στερρώς, διά κοινών δυνάμεων, τα συμφέροντα αυτών και να προσπαθήσωσι να φέρωσιν αυτά εις αίσιον τέρμα, συνομολογούσι τα επόμενα:

Άρθρον 1ον

Το Βασίλειον της Βουλγαρίας και το Βασίλειον της Σερβίας εγγυώνται αμοιβαίως την πολιτικήν αυτών ανεξαρτησίαν και την ακεραιότητα του εδάφους των, υποχρεωμένα απολύτως και άνευ περιορισμού οιουδήποτε να συνδράμωσι άλληλα, διά του συνόλου των δυνάμεων αυτών, εις πάσαν περίπτωσιν καθ'ην το έτερον των βασιλείων ήθελε προσβληθεί υπό τινος ή υπό τινων κρατών.

Άρθρον 2ον

Τα δύο συμβαλλόμενα μέρη αναλαμβάνωσι να συνδράμωσιν άλληλα, διά του συνόλου των δυνάμεων αυτών, εις περίπτωσιν καθ'ην οιαδήποτε των μεγάλων Δυνάμεων εδοκίμαζε να προσαρτήση, ή να καταλάβη, ή να κατάσχη διά των ιδίων δυνέμων, έστω και προσωρινώς, οιονδήποτε τμήμα της περιοχής της Βαλκανικής χερσονήσου, ευρισκόμενον νυν υπό την τουρκικήν κυριαρχίαν, εφ'όσον το έτερον των συμβαλλομένων μερών θεωρήση την πράξιν ταύτην αντικειμένην εις τα ζωτικά αυτού συμφέροντα και αποτελούσαν (casus belli) αιτίαν πολέμου.

Άρθρον 3ον

Τα δύο συμβαλλόμενα μέρη υποχρεούνται να μη συνομολογήσωσι ειρήνην ει μη εκ παραλλήλου και κατόπιν προηγουμένης συνεννοήσεως.

Άρθρον 4ον

Θέλει συνομολογηθή στρατιωτική σύμβασις προς τον σκοπόν της εξασφαλίσεως κατά τρόπον πλήρη και συμφωνότερον προς τον επιδιωκόμενον σκοπόν. Η σύμβασις αυτή θέλει ορίση, κατά το δυνατόν πλήρως, ό,τι θέλει εκτελεσθή εκατέρωθεν εις περίπτωσιν πολέμου, καθώς και πάν ό,τι σχετιζόμενον προς την στρατιωτικήν οργάνωσιν, την μετακίνησιν και επιστράτευσιν των στρατευμάτων, τας σχέσεις των ανωτάτων διοικήσεων, πρέπει να καθορισθή από τον καιρόν ειρήνης, διά την προετοιμασίαν και καλήν διεξαγωγήν του πολέμου. Η στρατιωτική σύμβασις θα αποτελέση αναπόσπαστον μέρος της παρούσης συνθήκης. Η σύνταξις αυτής θέλει αρχίση το βραδύτερον εντός δέκα πέντε ημερών μετά την υπογραφήν της παρούσης συνθήκης και θέλει περατωθή εντός δύο μηνών.

Άρθρον 5ον

Η παρούσα συνθήκη και η στρατιωτική σύμβασις θέλουσιν ισχύη από της υπογραφής αυτής μέχρι της 31ης Δεκεμβρίου 1920 συμπεριλαμβανομένης. Δεν δύναται δε να παραταθώσι πέραν της προθεσμίας ταύτης ει μη μετά συμπληρωματικήν συνεννόησιν, επίτηδες κανονισθησομένην, των δύο συμβαλλομένων μερών. Εν τούτοις εν περιπτώσει καθ'ην την ημέραν της λήξεως και της συνθήκης και της στρατιωτικής συμβάσεως, τα δύο μέρη ήθελον ευρεθή εμπόλεμα, ή δεν έχει ακόμη εκκαθαρισθή εκ του πολέμου προκύψασα κατάστασις, η συνθήκη και η σύμβασις θέλουσι διατηρηθή εν ισχυί μέχρι της υπογραφής της ειρήνης, ή της εκκαθαρίσεως της καταστάσεως της προκυπτούσης εκ του πολέμου.

Άρθρον 6ον

Η παρούσα συνθήκη θέλει συνταχθή εις δύο αντίτυπα ...

Άρθρον 7ον

Η παρούσα συνθήκη και η στρατιωτική σύμβασις δεν δύναται να δημοσιευθώσιν ή να κοινοποιηθώσιν εις άλλα κράτη, ει μη κατόπιν προηγουμένης συνεννοήσεως των δύο συμβαλλομένων μερών, τούτο δε από κοινού και ταυτοχρόνως. Προηγουμένη συνεννόησις θα είναι επίσης αναγκαία διά την αποδοχήν τρίτου τινός κράτους εις την συμμαχίαν.

 

Εγένετο εν Σόφια τη 29η Φεβρουαρίου 1912

 

 

Μυστικόν συμπλήρωμα εις την συνθήκην φιλίας και συμμαχίας του Βασιλείου της Βουλγαρίας και του Βασιλείου της Σερβίας

 

Άρθρον 1ον

Εις περίπτωσιν καθ' ην εσωτερικαί ταραχαί, δυνάμεναι να θέσωσι εν κινδύνω τα εθνικά ή   κρατικά συμφέροντα των δύο συμβαλλομένων μερών ή του ενός τούτων, ήθελον συμβή εν Τουρκία καθώς και εις περίπτωσιν καθ'ην εσωτερικαί και εξωτερικαί δυσχέρειαι ήθελον εμπλέξη την Τουρκίαν και ήθελον θέση εν αμφιβόλω την διατήρησιν του status quo εις την Βαλκανικήν χερσόνησον, εκείνον εκ των δύο συμβαλλομένων μερών, όπερ ήθελε πρώτον καταλήξη εις την πεποίθησιν ότι πρέπει διενεργηθή στρατιωτική επιχείρησις ως εκ του γεγονότος τούτου, θέλη απευθυνθή προς το έτερον δι' ητιολογημένης προτάσεως ίνα τούτο προέλθη αμέσως εις την ανταλλαγήν σκέψεων, και αν δεν συμφωνήση τούτο μετά του συμμάχου του, να τω δώση ητιολογημένην απάντησιν. Εάν επέλθη συνεννόησις προς δράσιν, η συνεννόησις πρέπει να κοινοποιηθή προς την Ρωσίαν, και εις την περίστασιν καθ' ην η δύναμις αύτηδεν ήθελεν αντιταχθή, η δράσις θέλει λάβη λάβει χώραν συμφώνως προς την καταστρωθείσαν συνεννόησιν εμπνεομένην καθ'όλα υπό αιθήματος αλληλεγγύης και κοινότητος συμφερόντων. Εν εναντία περιπτώσει - είτε εάν συνεννόησις δεν επέλθη - τα δύο κράτη θέλουσι ζητήση την γνώμιν της Ρωσίας. Η γνώμη αύτη είναι, εν τω μέτρω καθ'ο η Ρωσία θέλει αποφανθή, υποχρεωτική δι' αμφότερα τα μέρη. Εις περίπτωσιν καθ' ην η Ρωσία αποφεύγουσα να γνωμοδοτήση, η δε συνεννόησις των δύο συμβαλλομένων μερών μη δυναμένη, και μετά τούτο, να επιτευχθή, και το εκ των δύο μερών το κηρυχθέν υπέρ της δράσεως αποφασίζει να αναλάβη ταύτην αφ' εαυτού και ιδίω κινδύνω, το έτερον μέρος υποχρεούται να τηρήση ουδετερότητα φιλικήν απέναντι του συμμάχου αυτού, να προβή αμέσως εις επιστράτευσιν εντός των προβλεπομένων ορίων υπό της στρατιωτικής συμβάσεως και να επέλθη δι' όλων αυτού των δυνάμεων εις βοήθειαν του συμμάχου του, εάν τρίτο τι κράτος λάβη το μέρος της Τουρκίας.

Άρθρον 2ον

Πάσαι αι εδαφικαί προσαυξήσεις, αι πραγματοποιηθησόμεναι διά κοινής ενεργείας κατά την έννοιαν των άρθρων 1ου και 2ου της συνθήκης και του 1ου άρθρου του παρόντος μυστικού συμπληρώματος θεωρηθήσονται ως συγκυριαρχία (condominium) των συμμάχων. Η εκκαθάρισις τούτων θέλει γίνη άνευ επιβραδύνσεως εις μέγιστον διάστημα τριών μηνών μετά την αποκατάστασιν της ειρήνης και επί τη βάσει των επομένων. Η Σερβία αναγνωρίζει εις την Βουλγαρίαν τα δικαιώματα αυτής εις τα εδάφη τα Ανατολικώς της Ροδόπης και του ποταμού Στρυμόνος. Η Βουλγαρία αναγνωρίζει τα δικαιώματα της Σερβίας προς τα κείμενα Βορείως και Δυτικώς του Τσαρ Πλάνινα.

Σχετικώς δε προς τα εδάφη τα περιλαμβανόμενα μεταξύ του Τσαρ, της Ροδόπης, του Αιγαίου και της λίμνης της Οχρίδος θέλουσι πολιτευθή συμφώνως προς τους επόμενους όρους, εάν τα δύο μέρη πεισθώσι ότι η οργάνωσις αυτών εις αυτόνομον επαρχίαν διακεκριμένην είναι δυνατή, συμφώνως προς τα συμφέροντα των βουλγαρικών και σερβικών εθνικοτήτων, ή ένεκα λόγων εσωτερικών ή εξωτερικών. Η Βουλγαρία αναλαμβάνει να μη διατυπώση ουδεμίαν διεκδίκησιν αναφορικώς προς τα εδάφη τα κείμενα εκείθεν επί του συνημμένου χάρτου παραχθείσης γραμμής και ήτις, έχουσα την αρχήν της από τα τουρκοβουλγαρικά σύνορα επί του όρους Γκολέν (Βορείως της Κρίβα Παλάνκας) ακολουθεί την γενικής διεύθυνσιν προς Νοτιοδυτικά μέχρι της λίμνης της Οχρίδος, διερχομένη διά του όρους Κίτκα, μεταξύ των χωρίων Μετέγεβο και Μποδαρτζί-Κον, διά της κορυφής Ανατολικώς του χωρίου Νεράβ ακουλουθούσα την γραμμήν της διαχωρίσεως των υδάτων μέχρι της κορυφής 1000, Βορείως του χωρίου Μάτσεβο, μεταξύ των χωρίων Λιουμπέντζι και Πεταρλίτσα, διά της κορυφής Όστριτχ 1000 (Λίσσετζ-Πλάνινα), την κορυφήν 1050 μεταξύ των χωρίων Ντραντζ και Όπιλα, διά των χωρίων Ταλιχματζί και Γιβάλεβο, την κορυφήν 1050, την κορυφήν 1000, το χωρίον Κιτσάλη την κυρίαν γραμμήν διαχωρίσεως των υδάτων του Γκραδίχτε-Πλάνινα μέχρι της κορυφής Γκοριτσέ προς την κορυφήν 1023, ακολουθούσης έπειτα την γραμμή διαχωρίσεως των υδάτων μεταξύ των χωρίων Ιβαντιόβτζι και Λογγίτσι, διά Βετέρσκου και Σοπότ επί του Βαρδάρ.

Διασχίζουσα έπειτα τον Αξιόν ακολουθεί τας κορυφογραμμάς προς την κορυφήν 2550, και μέχρι του όρους Πετροπόλε, διά της γραμμής της διαχωρίσεως των υδάτων του όρους τούτου μεταξύ των χωρίων Κράπα και Μπαρμπαρές μέχρι της κορυφής 1200, μεταξύ των χωρίων Γιακριένοβο και Δρένοβο μέχρι του όρους Τσεσμά (1254), διά της γραμμής της διαχωρίσεως των ορέων Μπαμπά-Πλάνινα και Κρούχκα-Τεπεσί μεταξύ των χωρίων Τουσάλπ και Τζέρσκε, μέχρι της κορυφής της Προτούσκα-Πλάνινα Ανατολικώς του χωρίου της Μπελίτζης, διά Μπρέγενης μέχρι της κορυφής 1200 (Ιλίσκα-Πλάνινα) διά της γραμμής διαχωρίσεως των υδάτων διερχομένη διά της κορυφής 1330 μέχρι της κορυφής 1217 και μεταξύ των χωρίων της Λιβοίχτας και Γορέντζι μέχρι της λίμνης Οχρίδος παρά το μοναστήριον Γκαμπόβτζι.

Η Βουλγαρία αναλαμβάνει να δεχθή την μεθόριον ταύτην, εάν η Α.Μ. ο Αυτοκράτωρ της Ρωσίας, όστις θέλει παρακληθή να καταστή ο ανώτατος διαιτητής εις το ζήτημα τούτο, θέλει αποφανθή υπέρ της γραμμής ταύτης.

Εννοείται οίκοθεν ότι αμφότερα τα συμβαλλόμενα μέρη υποχρεούνται να δεχθώσιν ως οριστικής μεθότιον την γραμμήν, ην η Α.Μ. ο Αυτοκράτωρ της Ρωσίας, εντός των προμνησθέντων ορίων, ήθελε θεωρήση πληρέστερον ανταποκρινομένην προς τα διακαιώματα και τα συμφέροντα των δύο μερών.

Άρθρον 3ον

Αντίγραφον της συνθήκης και του μυστικού αυτού συμπληρώματος θέλουσι κοινοποιηθή ταυτοχρόνως εις την αυτοκρατορικήν κυβέρνησιν της Ρωσίας, ήτις θέλει παρακληθή όπως, άμα τη λήψει αυτού, φανή εύνους προς τους σκοπούς, προς ους τείνει και να παρακαλέση την Α.Μ. τον Αυτοκράτορα της Ρωσίας να ευδικήση να δεχθή και να επικυρώση τας ενδεικνυομένας επεμβάσεις του προσώπου του και της κυβερνήσεώς του, διά των όρων των δύο αυτών πράξεων.

Άρθρον 4ον

Πάσα διαφορά ήτις ήθελε προκύψει σχετικώς με την ερμηνείαν και εκτέλεσιν οιουδήποτε όρου της συνθήκης, του παρόντος μυστικού συμπληρώματος και της στρατιωτικής συμβάσεως, θέλει υποβληθή εις την οριστικήν απόφασιν της Ρωσίας, αφ' ης στιγμής το έτερον των δύο μερών ήθελε δηλώση, ότι τούτο θεωρεί αδύνατον την συνεννόησιν δι' αμέσου οδού.

Άρθρον 5ον

Ουδεμία διάταξις του παρόντος μυστικού συμπληρώματος δύναται να κοινοποιηθή εις ετερον κράτος ή δημοσιευθεί άνευ προηγουμένης συνεννοήσεως των δύο μερών και της συγκαταθέσεως της Ρωσίας.

 

Εγένετο εν Σόφια τη 29η Φεβρουαρίου 1912.

 

 

Στρατιωτική Σύμβασις μεταξύ του Βασιλείου της Βουλγαρίας και του Βασιλείου της Σερβίας

 

Συμφώνως τω πνεύματι και επί τη βάσει του άρθρου 3 της Συνθήκης Φιλίας και Συμμαχίας μεταξύ του Βασιλείου της Βουλγαρίας και του Βασιλείου της Σερβίας και επί τω σκοπώ όπως κάλλιον εξασφαλισθή η διεξαγωγή του πολέμου και της αποτελεσματικής και της πληρεστέρας πραγματοποιήσεως των σκοπών προς ους τείνει η συμμαχία, τα δύο συμβαλλόμενα μέρη συνομολογούσι τους επόμενους όρους, οίτινες θέλουσιν έχει την ιδίαν ισχύν και αξίαν των διατάξεων αυτής ταύτης της συνθήκης.

Άρθρον 1ον

Το βασίλειον της Βουλγαρίας και το Βασίλειον της Σερβίας υποχρεούνται, κατά τας περιπτώσεις τας προβλεπομένας υπό των άρθρων 1 και 2 της συνθήκης συμμαχίας και του άρθρου 1 του μυστικού συμπληρώματος της συνθήκης αυτής, να συνδράμωσιν άλληλα, η μεν Βουλγαρία δι' ενόπλου δυνάμεως, ήτις δεν πρέπει να είναι κατωτέρα των διακοσίων χιλιάδων μαχητών, η δε Σερβία διά δυνάμεως ουχί κατωτέρας των εκατόν πεντήκοντα χιλιάδων μαχητών, δυναμένης να πολεμήση επίσης επί των συνόρων και να συμμετάσχη εις επιχειρήσεις στρατιωτικάς πέραν του εθνικού εδάφους.

Εις τον αριθμόν αυτόν δεν θέλουσι συμπεριληφθή ούτε οι μαχηταί των υπεραρίθμων σχηματισμών, ούτε οι τρίτης κλάσεως (ban) σερβικής, ούτε τα στρατεύματα της βουλγαρικής εθνοφρουράς.

Η δύναμις αύτη των μαχητών πρέπει να ευρίσκηται επί των συνόρων ή πέραν των συνόρων του εθνικού αυτών εδάφους - κατά την διεύθυνσιν όπου πρέπει να οδηγηθώσι, κατά τας αφορμάς και τους σκοπούς του πολέμου και την εξέλιξιν των στρατιωτικών επιχειρήσεων - το βραδύτερον την 21η ημέραν μετά την κήρυξιν του πολέμου ή της κοινοποιήσεως του συμμάχου Κράτους ότι η αιτία πολέμου (casus foederis) παρουσιάσθη. Οπωσδήποτε, ακόμη και πριν εκπνεύση η προθεσμία αύτη, αμφότερα τα μέρη θέλουσι θεωρήση ως συμμαχικόν αυτών καθήκον - και εάν τούτο συμφωνή προς την φύσιν των στρατιωτικών επιχειρήσεων και δύναται να συντελέση εις την ευνοϊκήν έκβασιν του πολέμου - να πέμψωσιν, ακόμη και τμηματικώς και εντός των ορίων της επιστρατεύσεως και της συγκεντρώσεως, τα στρατεύματά των εις το πεδίον της μάχης από της εβδόμης ημέρας από της κηρύξεως του πολέμου ή της επελεύσεως του casus foederis.

Άρθρον 2ον

Εάν η Ρουμανία επιτεθή κατά της Βουλγαρίας, η Σερβία υποχρεούται να κηρύξη κατ' αυτής τον πόλεμον και να κατευθύνη κατ'αυτής τας δυνάμεις της, τουλάχιστον εκατόν χιλιάδων μαχητών, είτε εις το θέατρον του πολέμου της Δοβρουτσάς.

Εν περιπτώσει καθ' ην η Τουρκία ήθελεν επιτεθή κατά της Βουλγαρίας, η Σερβία αναλαμβάνει να εισέλθη εις την Τουρκίαν και να διαθέση από τας επιστρατευθείσας της δυνάμεις εκατόν χιλιάδας μαχητών τουλάχιστον, ίνα τας κατευθύνη εις το θέατρον πολέμου του Αξιού.

Εάν η Σερβία ευρίσκηται ήδη την στιγμήν αυτήν μόνη ή μετά της Βουλγαρίας εις πόλεμος προς τρίτον τι Κράτος, θέλει διαθέση κατά της Ρουμανίας ή της Τουρκίας πάσας τας δυνάμεις, ων ήθελε τηρήση την ελευθέραν διάθεσιν.

Άρθρον 3ον

Εάν η Αυστροουγγαρία επιτεθή κατά της Σερβίας, η Βουλγαρία υποχρεούται να κηρύξη αμέσως τον πόλεμον κατά της Αυστροουγγαρίας και κατευθύνη τα στρατεύματά της, εκ διακοσίων χιλιάδων μαχητών τουλάχιστον, προς την Σερβίαν κατά τρόπον τοιούτον, ώστε ενούμενα μετά του σερβικού στρατού να ενεργήσωσιν είτε επιθετικώς είτε αμυντικώς κατά της Αυστροουγγαρίας.

Την αυτήν υποχρέωσιν υπέχει η Βουλγαρία ως προς την Σερβίαν εις περίπτωσιν καθ'ην η Αυστροουγγαρία, υπό οιανδήποτε πρόφασιν, εν συνεννοήσει ή άνευ συνεννοήσεως μετά της Τουρκίας ήθελε διατάξη την είσοδον των στρατευμάτων της εις το σαντζάκιον του Νόβι-Παζάρ και κατά συνέπειαν η Σερβία τη κηρύξη τον πόλεμον ή διά την άμυναν των συμφερόντων αυτής διευθύνη τα στρατεύματα αυτής εις το σαντζάκιον και συνεπεία τούτου προκαλέση ένοπλον σύρραξιν αυτής προς την Αυστροουγγαρίαν.

Εν περιπτώσει καθ' ην η Τουρκία ήθελεν επιτεθή κατά της Σερβίας, η Βουλγαρία υποχρεούται να διαβή αμέσως τα τουρκικά σύνορα και να διαθέση εκ των στρατευμάτων της, επιστρατευθέντων κατά το άρθρον πρώτον της παρούσης συμβάσεως, στρατόν δυνάμεως τουλάχιστον εκατόν χιλιάδων μαχητών, όστις θέλει κατευθυνθή εις το θέατρον πολέμου του Αξιού.

Εάν η Ρουμανία επιτεθή κατά της Σερβίας, η Βουλγαρία υποχρεούται να επιτεθή κατά των ρουμανικών στρατευμάτων ευθύς ως ταύτα διερχόμενα τον Δούναβιν ήθελον εισέλθη εις το σερβικόν έδαφος.

Εάν η Βουλγαρία, εις τινα των προμνησθεισών περιπτώσεων διά του παρόντος άρθρου ευρίσκηται ήδη, μόνη ή μετά της Σερβίας, εις πόλεμον μετά τρίτου Κράτους, υποχρεούται να βοηθήση την Σερβίαν διά πάντων των στρατευμάτων των δυνάμεων ελευθέρως να διατεθώσι.

Άρθρον 4ον

Εάν η Βουλγαρία και η Σερβία, ακολουθούσαι προηγουμένην συνεννόησιν, κηρύξωσι τον πόλεμον κατά της Τουρκίας, αμφότεραι υποχρεούνται, εάν δεν συνφωνηθή άλλως διά προγενεστέρας συνεννοήσεως ειδικής, να αποσπάσωσιν εκ των στρατευμάτων αυτών τμήμα δυνάμεων επιστρατευθεισών συμφώνως προς το πρώτον άρθρον της παρούσης συμβάσεως, και να τας κατευθύνωσι εις το θέατρον επιχειρήσεων Αξιού, αίτινες θα αποτελέσωσι στρατιάν τουλάχιστον εκατόν χιλιάδων μαχητών.

Άρθρον 5ον

Εις περίπτωσιν καθ' ην το έτερον των σμβαλλομένων μερών ήθελε κηρύξη τον πόλεμον εις τρίτον Κράτος άνευ πρηγουμένης συνεννοήσεως και άνευ της συγκαταθέσεως το ετέρου συμβαλλομένου μέρους, το τελεταίον τούτο θέλει λυθή των υπό του πρώτου άρθρου της παρούσης συμβάσεως προβλεπομένων υποχρεώσεων, αλλά υποχρεούται να τηρήση κατά την διάρκειαν του πολέμου φιλικής ουδετερότητα απέναντι του συμμάχου του, ως και να επιστρατεύση άνευ βραδύτητος δύναμιν τουλάχιστον πεντήκοντα χιλιάδων μαχητών, ήτις θέλει συγκεντρωθή κατά τρόπον ώστε να ασφαλισθή κάλλιον η ελευθερία των κινήσεων του συμμάχου του.

Άρθρον 6ον

Εν περιπτώσει κοινού πολέμου, ουδέν των συμβαλλομένων μερών δύναται να συνομολογήση προς τον εχθρόν ανακωχήν μακροτέραν των 24 ωρών, άνευ προηγουμένης συνεννοήσεως και άνευ της συγκαταθέσεως του ετέρου μέρους.

Άρθρον 7ον

Κατά την διάρκειαν του πολέμου, τα στρατεύματα αμφοτέρων των συμβαλλομένων μερών θα διοικώνται και πάσαι αι επιχειρήσεις των θα διευθύνωνται υπό των ιδίων αυτών διοικήσεων.

Οσάκις στρατιωτικά σώματα ανήκοντα εις τους στρατούς των δύο Κρατών θέλουσιν επιχειρεί εναντίον του αυτού αντικειμενικού σκοπού, η κοινή διοίκησις θα ενεργήται, διά μονάδας της αυτής σπουδαιότητος, υπό του αρχηγού του κατά βαθμόν αρχαιοτέρου, διά δε τας μονάδας διαφόρου σπουδαιότητος υπό του αρχηγού του αρχαιοτέρου σχετικώς προς την εξασκηθείσαν διοίκησιν.

Οσάκις μία ή πλειότεραι στρατιαί κεχωρισμέναι (distinctes) ανήκουσαι εις εν των συμβαλλομένων μερών θέλουσι τεθή εις την διάθεσιν του ετέρου μέρους, αύται θέλουσι διοικείσθαι υπό των ιδίων αυτών διοικητών, οίτινες, αναφορικώς προς την στρατηγικήν διεύθυνσιν των επιχειρήσεων, θέλουσιν υπαχθή υπό τον αρχιστράτηγον του στρατού, εις την διάθεσιν του οποίου ετέθησαν.

Εν περιπτώσει κοινού πολέμου κατά της Τουρκίας, η αρχιστρατηγία επί του θεάτρου των επιχειρήσεων του Αξιού θέλει ανήκει εις την Σερβίαν, εάν ο κύριος σερβικός στρατός ενεργή επί του θεάτρου αυτού, και εάν αυτός είναι αριθμητικώς ισχυρότερος των βουλγαρικών στρατευμάτων επί του θεάτρου αυτού, συμφώνως τω άρθρω 4 της παρούσης συμβάσεως. Εν τούτοις, εάν ο κύριος σερβικός στρατός δεν επιχειρή επί του θεάτρου αυτού και οσάκις ούτος ήθελεν είναι αριθμητικώς ασθενέστερος των βουλγαρικών στρατευμάτων, η αρχιστρατηγία θα ανήκη επί του θεάτρου τούτου εις την Βουλγαρίαν.

Άρθρον 8ον

Εις περίπτωσιν καθ' ην τα δύο συμβαλλόμενα μέρη ήθελον ευρεθή υπό τας διαταγάς του αυτού διοικητού, πάσαι αι διαταγαί και οδηγίαι αι αναφερόμεναι εις την στρατηγικήν διεύθυνσιν των τακτικών επιχειρήσεων θέλουσι συντάσσεσθαι εις τας δύο γλώσσας - βουλγαριστί και σερβιστί.

Άρθρον 9ον

Ως προς τα σχετιζόμενα με τον ανεφοδιασμόν και τας τροφάς εν γένει, την κατάλυσιν, την υγειονομικήν υπηρεσίαν, την μετακομιδήν των τραυματιών και ασθενών ή τον ενταφιασμόν των νεκρών, την μεταφοράν πολεμικού υλικού και ετέρων ομοίων αντικειμένων, ο στρατός εκατέρου των συμβαλλομένων μερών θα απολαύη των ιδίων αυτών δικαιωμάτων και ευκολιών επί του εδάφους του ετέρου μέρους και διά των ιδίων μέσων των στρατευμάτων του τελευταίου μέρους, συμφώνως προς τους νόμους και κανόνας του τόπου. Πάσαι αι τοπικαί αρχαί οφείλουσι προς τον αυτόν σκοπόν να συνδράμωσι τα συμμαχικά στρατεύματα.

[Η πληρωμή] [Η μεταφορά]

Άρθρον 10ον

[Τα τρόπαια]

Άρθρον 11ον

Κατά την διάρκειαν του πολέμου, έκαστον συμβαλλόμενον μέρος θα έχη αντιπρόσωπον εις το Γενικόν Επιτελείον του αρχιστρατήγου ή εις τους διοικητάς των στρατιών, οίτινες αντιπρόσωποι θέλουσι διατηρεί τον σύδεσμον μεταξύ των δύο στρατιών από πάσης απόψεως.

Άρθρον 12ον

[Αι στρατηγικαί επιχειρήσεις]

Άρθρον 13ον

[Συνεννόησις αρχηγών Γενικών Επιτελείων]

Άρθρον 14ον

[Ισχύς της συμβάσεως]