Απόσπασμα άρθρου με τις θέσεις των επαναστατών το οποίο δημοσιεύθηκε στο 2ο φύλλο της εφημερίδας "Το Θέρισσο" της 28ης Ιουνίου 1905:

 

Μέσω μυρίων προσκομμάτων αγωνιζόμενοι οι πρωτουργοί του εν Θερίσσω κινήματος τον αγώνα τον καλόν, αγώνα ευγενή και εθνικόν, απολαύουσιν αναμφηρίστως ανεξίτηλον την ευγνωμοσύνην του έθνους και του κρητικού λαού εν τη συνειδήσει του οποίου κατέκτησαν έδραν περίλαμπρον και αιγλήεσαν. Αναλαβόντες τον ιερόν αγώνα υπέρ ου σήμερον διακαίεται φλογερώς πάσα ελληνική καρδία, και ον συνεμερίσθη σύμπας ο λαός της Κρήτης, επόμενον ήτο να γεννήση τον φθόνον και την μήνιν των μισθάρνων της Αρμοστείας, οίτινες περισαίνουσι δίκην κυναρίων και λείχονται τα κράσπεδα των Αρχόντων συνεσταλμένοι ως γαλαί πεφοβισμέναι, ορροδούντες ως βάτραχοι εις τα θολά και βεβορβορωμένα τέλματα συμπυκνούμενοι. Η εξάρθρωσις του εξαμβλωματικού πολιτεύματος, ενώ παρίσταται ήδη καταφανής, επήλθε να δικαιώση τους λαβόντες την πρωτοβουλίαν να διεξαγάγωσι τον αγώνα της απελευθερώσεως της πολυπαθούς Πατρίδος από του ζυγού, ον κακή και ολεθρία μοίρα επεκλώσατο αυτή. (…)

Λαός επιμένων αφ' ενός, αλλά Βουλή αμφιρέπουσα και Κυβέρνησις κωμωδοποιούσα εαυτήν αφ' ετέρου, ιδού οι παράγοντες του διχασμού. Ήδη ευτυχώς κατενοήθη ότι πάντα τα κόμματα πρέπει να τείνωσι προς αλλήλους τας χείρας προς ευόδωσιν της κοινής υποθέσεως. Θα ήτο δε η μεγαλητέρα των ηλιθιοτήτων, αν μη επήρχετο η κατανόησις αύτη, ήτις πιστεύομεν δεν είνε απλή έκφανσις σαλευομένων προθέσεων.

Κάλλιον αργά παρά ποτέ.

Εν Θερίσσω τη 24 Ιουνίου 1905