Συνθήκη συμμαχίας αμυντικής μεταξύ Βουλγαρίας και Ελλάδος

 

Θεωρούντες ότι τα δύο βασίλεια επιθυμούσι στερρώς την διατήρησιν της ειρήνης εν τη Βαλκανική Χερσονήσω και δύνανται, διά στερεάς αμυντικής συμμαχίας, να ανταποκριθώσι εις τούτο:

Θεωρούντες εν συνεχεία των ιδεών τούτων, ότι η ειρηνική συνύπαρξις των διαφόρων εν Τουρκία εθνοτήτων, επί τη βάσει της ισότητος πολιτικής πραγματικής και του σεβασμού των δικαιωμάτων των απορρεόντων εκ των συνθηκών ή άλλοθεν παραχωρηθέντων εις τας Χριστιανικάς εθνότητας της αυτοκρατορίας, αποτελούσιν αναγκαίας συνθήκας διά την στερεοποίησιν της καταστάσεως των πραγμάτων εν Ανατολή.

Θεωρούντες τέλος, ότι σύμπραξις των δύο βασιλείων, κατά την υποδεικνυομένην έννοιαν, είναι φύσεως τοιαύτης, εν τω συμφέροντι μάλιστα των καλών αυτών σχέσεων μετά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, ώστε να διευκολύνωσι και να συνεργήσωσιν εις την συνεννόησιν των ελληνικών και βουλγαρικών στοιχείων εν Τουρκία'

Η κυβέρνησις της Α.Μ. του Βασιλέως των Βουλγάρων, και η κυβέρνησις της Α.Μ. του Βασιλέως των Ελλήνων, υποσχόμεναι να μη δώσωσιν οιανδήποτε επιθετικής τάσιν εις την συμφωνίαν αυτών την καθαρώς αμυντικής και αποφασίσασαι να συνομολογήσωσι συμμαχίαν ειρήνης και αμοιβαίας προστασίας κατά τους υποδεικνυομένους κάτωθεν όρους, ώρισαν τους πληρεξουσίους αυτών ...

Οίτινες ανταλλάξαντες τα σχετικά αυτών πληρεξούσια συνεφώνησαν τα επόμενα:

Άρθρον 1ον

Εάν, αντιθέτως προς την ειλικρινή επιθυμίαν των δύο υψηλών συμβαλλομένων μερών, και εναντίον της στάσεως των κυβερνήσεων αυτών αποφευγουσών πάσαν επιθετικήν πρόκλησιν απέναντι της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, το έτερον των δύο κρατών ήθελε προσβληθή υπό της Τουρκίας, είτε επί του εδάφους αυτού, είτε κατά συστηματικής προσβολής των δικαιωμάτων των απορρεόντων εκ των συνθηκών, ή εκ των θεμελιωδών αρχών του δικαίου του ανθρώπου, τα δύο υψηλά συμβαλλόμενα μέρη υποχρεούνται να συνδράμωσιν αμοιβαίως άλληλα δι'ολοκλήρων των ενόπλων δυνάμεων και κατά συνέπειαν να μή συνομολογήσωσιν ειρήνην ειμή ομού και εκ συμφώνου.

Άρθρον 2ον

Τα δύο υψηλά συμβαλλόμενα μέρη υπόσχονται αμοιβαίως, αφ' ενός μεν να εξασκήσωσιν την ηθικήν αυτών επιρροήν παρά τοις ομοεθνέσιν αυτών εν Τουρκία, ίνα συντελέσωσιν ειλικρινώς εις την ειρηνικήν συνύπαρξιν των στοιχείων των αποτελούντων τον πληθυσμόν της αυτοκρατορίας, αφ'ετέρου δε να χορηγήσωσιν αμοιβαίαν υποστήριξιν και να βαδίσωσιν εκ συμφώνου, εις πάσαν ενέργειαν, παρά τη Οθωμανική κυβερνήσει ή παρά ταις μεγάλαις Δυνάμεσιν, ήτις θα εσκόπει να αποκτήση ή να εξασφαλίση την πραγματοποίησιν των δικαίων των απορρεόντων εκ των συνθηκών ή άλλως παραχωρηθέντων εις ελληνικάς και βουλγαρικάς εθνότητας, την εφαρμογήν της πολιτικής ενότητος και των συνταγματικών εγγυήσεων.

Άρθρον 3ον

Η παρούσα συνθήκη θέλει τηρηθή εν ισχύι επί τρία έτη από της υπογραφής αυτής και θέλει ανανεωθή σιωπηλώς επί εν έτος, πλην εάν καταγγελθή. Η καταγγελία της πρέπει να γνωστοποιηθή τουλάχιστον εξ μήνας προ της εκπνεύσεως του τρίτου έτους από της υπογραφής της συνθήκης.

Άρθρον 4ον

Η παρούσα συνθήκη θέλει τηρηθή μυστική. Δεν θα δύναται να κοινοποιηθή εις τρίτην Δύναμιν, είτε ολοκληρωτικώς, είτε εν μέρει, μηδέ να δημοσιευθή εν μέρει ή εν όλω ειμή τη συγκαταθέσει των δύο υψηλών συμβαλλομένων μερών.

Η παρούσα σύμβασις θέλει επικυρωθεί ...

 

Εν Σόφια τη 16η Μαΐου 1912

 

Στρατιωτική σύμβασις

 

Άρθρον 1ον

Εν περιπτώσει καθ' ην, συνεπεία των υποχρεώσεων των απορρεουσών εκ της συνθήκης αμυντικής συμμαχίας συνομολογηθείσης εν Σόφια τη 16η Μαρτίου 1912, μεταξύ της Βουλγαρίας και της Ελλάδος, η Ελλάς ήθελεν επεμβη στρατιωτικώς κατά της Τουρκίας εις βουλγαροτουρκικόν πόλεμον, ή και της Βουλγαρίας κατά της Τουρκίας εις ελληνοτουρκικόν πόλεμον, τα δύο κράτη, βουλγαρικόν και ελληνικόν, αναλαμβάνουσι να αλληλοβοηθηθώσιν, η μεν Ελλάς διά δυνάμεως κατ'ελάχιστον όρον εκατόν είκοσι χιλιάδων ανδρών, η δε Βουλγαρία διά δυνάμεως τριακοσίων χιλιάδων τουλάχιστον ανδρών. Αι δυνάμεις αύται πρέπει να είναι ικαναί να δύνανται να αναλάβωσι την εκστρατείαν επί των συνόρων, καθώς επίσης και να συμμετάσχωσιν εις στρατιωτικάς επιχειρήσεις πέραν του εθνικού εδάφους.

Αι προμνησθείσαι δυνάμεις οφείλουσι να συγκεντρωθώσιν εις την μεθόριον και να διαβώσιν ατήν το βραδύτερον την εικοστήν ημέραν από της επιστρατεύσεως ή από της αναγγελίας εντός των συμβαλλομένων μερών ότι παρουσιάσθη το casus foederis.

Άρθρον 2ον

Εις περίπτωσιν καθ' ην η Ελλάς ήθελε προβληθή υπό της Τουρκίας, η Βουλγαρία αναλαμβάνει να κηρύξη τον πόλεμον προς την δύναμιν ταύτην και να εκστρατεύση κατ'αυτής διά του συνόλου των δυνάμεών της, των ορισθεισών, κατά τους όρους του πρώτου άρθρου, εις τριακοσίας χιλιάδας ανδρών, προσαρμόζουσα τας στρατιωτικάς επιχειρήσεις των επί τη βάσει του σχεδίου του συνταχθέντος υπό του βουλγαρικού Γενικού Επιτελείου.

Εις περίπτωσιν καθ' ην η Βουλγαρία ήθελε προσβληθή υπό της Τουρκίας, η Ελλάς αναλαμβάνει να κηρύξη τον πόλεμον εις την δύναμιν ταύτην και να εκστρατεύση κατ'αυτών διά του συνόλου των δυνάμεων αυτής, ορισθεισών, κατά τους όρους του πρώτου άρθρου, εις το ελάχιστον των εκατόν είκοσι χιλιάδων ανδρών, προσαρμόζουσα τας στρατιωτικάς επιχειρήσεις των επί τη βάσει του σχεδίου του συνταχθέντος υπό του ελληνικού Γενικού Επιτελείου. Ο κύριος σκοπός του ελληνικού στόλου πρέπει οπωσδήποτε να είναι η απόκτησις της κυριαρχίας εν τω Αιγαίω και η διακοπή των συγκοινωνιών αυτού μεταξύ της Μικράς Ασίας και της Ευρωπαϊκής Τουρκίας.

Εις τας υπό των δύο προηγουμένων παεαγράφων προβλεπομένας περιπτώσεις η Βουλγαρία αναλαμβάνει να ενεργήση επιθετικώς διά σπουδαιοτάτου τμήματος του στρατού αυτής κατά των τουρκικών συνάμεων των συγκεντρωθησομένων εις την περιοχήν του βιλαετίου του Κοσσόβου, Μοναστηρίου και Θεσσαλονίκης. Εάν η Σερβία, κατόπιν των συμφωνιών (accords) αυτής μετά της Βουλγαρίας, συμμετάσχη εις τον πόλεμον, η Βουλγαρία θα δύναται να διαθέση το σύνολον των δυνάμεων αυτής εις την Θράκην, αλλ' εις την περίπτωσιν αυτήν αναλαμβάνει διά της παρούσης πράξεως την υποχρέωσιν απέναντι της Ελλάδος ότι στρατιωτικαί δυνάμεις σερβικαί αριθμούσαι τουλάχιστον εκατόν είκοσι χιλιάδας μαχητών θέλουσιν ενεργήση επιθετικώς κατά των συγκεντρωθησομένων τουρκικών δυνάμεων εις την περιοχήν των προμνησθέντων βιλαετίων.

Άρθρον 3ον

Εάν η Βουλγαρία και η Ελλάς, κατά τους όρους προηγουμένης συνεννοήσεως κυρήξωσι τον πόλεμον κατά της Τουρκίας, υποχρεούνται αμφότεραι - πλην εάν κανονισθή διαφορετικά υπό ειδικής συμφωνίας να επιστρατευθώσι διά των δυνάμεων των προβλεπομένων εις το άρθρον πρώτον της παρούσης συμβάσεως.

Αι διατάξεις των δύο τελευταίων παραγράφων του 2ου άρθρου εισίν εις την περίπτωσιν ταύτην επίσης εφαρμοστέαι.

Άρθρον 4ον

Εις την περίπτωσιν καθ'ην αι κυβερνήσεις των δύο συμβαλλομένων μερών ήθελον κηρύξη τον πόλεμον εις έτερον κράτος και ουχί την Τουρκίαν, άνευ προηγουμένης συνεννοήσεως και άνευ της συγκαταθέσεως της τέρας κυβερνήσεως, η τελευταία αύτη λύεται των υποχρεώσεων των εκτεθεισών εις το πρώτον άρθρον, υποχρεούται όμως να τηρήση, καθ'άπασαν την διάρκειαν του πολέμου, φιλικήν ουδετερότητα προς την σύμμαχον αυτής.

Άρθρον 5ον

Εν περιπτώσει ομαδικού πολέμου, ουδέν των συμμάχων Κρατών δύναται να συνομολογήση ανακωχήν διαρκείας μεγαλυτέρας των είκοσι τεσσάρων ωρών, άνευ προηγουμένης συνεννοήσεως και άνευ της συγκαταθέσεως του ετέρου συμμάχου Κράτους.

Η συνεννόησις των δύο συμβαλλομένων μερών, περιλαμβανομένη εις έγγραφον συμφωνίαν, θα είναι ομοίως αναγκαία, όπως η ετέρα δυνηθή να αναλάβη διαπραγματεύσεις σχετικάς προς την ειρήνην ή να συνομολογήσωσι συνθήκην ειρήνης.

Άρθρον 6ον

Εις την περίπτωσιν καθ' ην η Βουλγαρία και η Ελλάς επιστρατεύσωσι τας ενόπλους αυτών συνάμεις ή εκστρατεύσωσιν, η δε Ελλάς υποχρεωθή να κανονίση την κρητικήν υπόθεσιν κατά τους πόθους του πληθυσμού της νήσου και ένεκεν τούτου ήθελεν προσβληθή υπό της Τουρκίας, η Βουλγαρία αναλαμβάνει να την συνδράμη συμφώνως προς το άρθρον πρώτον της παρούσης συμβασεως.

Άρθρον 7ον

Οι αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων, βουλγαρικού και ελληνικού, οφείλουσι να ανακοινωσωσι αμοιβαίως και εν καταλλήλω χρόνω τα σχετικά σχέδια των επιχειρήσεων. Οφείλουσιν επίσης να γνωστοποιώσι κατ' έτος τας επιφερομένας τροποποιήσεις εις τα σχέδια ταύτα ένεκα νέων περιπτώσεων.

Άρθρον 8ον

Η παρούσα σύμβασις κατασταθήσεται υποχρεωτική δι'αμφότερα τα συμβαλλόμενα μέρη αμέσως μετά την υπογραφήν αυτής, θέλει δε ισχύει καθ'όλην την διάρκειαν της ισχύος της αμυντικής συνθήκης συμμαχίας της 16ης Μαϊου 1912, εις ην θέλει προσκολληθή ως αναπόσπαστον μέρος.

 

Εγένετο εν Σόφια, εις διπλούν αντίγραφον, τη 22α Σεπτεμβρίου 1912.