ΚΕΙΜΕΝΟ 1

 

Το Κρητικό ζήτημα "ρυθμίζεται" με τη συνθήκη που υπογράφηκε στο Συνέδριο του Βερολίνου τον Ιούνιο του 1878. Σύμφωνα με το άρθρο 23 αυτής της Συνθήκης που τροποποιεί το άρθρο 15 της προγενέστερης Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου της 19ης Φεβρουαρίου 1878:

 

Η Υψηλή Πύλη αναλαμβάνει την υποχρέωσιν να εφαρμόσει μετ' απολύτου ακριβείας εις την νήσον Κρήτην τον οργανικόν νόμον του 1868, επιφέρουσα τας τροποποιήσεις αι οποίαι θα εκρίνοντο δίκαιοι.

 

 

ΚΕΙΜΕΝΟ 2

 

Οι τροποποιήσεις που κρίθηκαν αναγκαίες από την Υψηλή Πύλη μετά τη Συνθήκη που υπογράφηκε στο Συνέδριο του Βερολίνου το 1878 οδήγησαν στη Σύμβαση της Χαλέπας (3/10/1878) και αποτέλεσαν το νέο Οργανικό Νόμο της Κρήτης, ο οποίος αν και δεν εφαρμόστηκε ποτέ στην πράξη, προέβλεπε (Πηγή: Χ. Νικολάου: Διεθνείς πολιτικές και στρατιωτικές συνθήκες, σ. 137-138):

 

·           Διορισμό γενικού διοικητή για μία πενταετία από το Σουλτάνο.

·           Τη σύγκληση Κρητικής Βουλής από 80 μέλη (49 χριστιανούς και 31 μωαμεθανούς).

·           Τη διευρυμένη συμμετοχή των χριστιανών στη διοίκηση.

·           Την καθιέρωση της ελληνικής γλώσσας ως επίσημης

·           Τη συγκρότηση χωροφυλακής μόνο από ντόπιους χριστιανούς και μωαμεθανούς.